Het is eind december als ik gebeld wordt door een stel. Zij zijn in verwachting en op het moment van het eerste contact zijn zij in de 16e week van de zwangerschap. Na een eerdere vroege miskraam, was daar bij hen ook het gevoel van onzekerheid, ‘ zou alles dit keer wel goed gaan?’ De weg naar een zwangerschap was voor hen al een intensieve periode, maar na het zien van twee streepjes was dat al meer naar de achtergrond geschoven en maakte het plaats voor een gevoel van liefde en verlangen.
Ze wilden zo veel mogelijk zekerheid en bevestiging dat alles goed ging en ze grepen de aangeboden pré-natale testen met beide handen aan. Het was dan ook de bedoeling om na de uitslag van de testen de zwangerschap en de komst van een baby te delen met vrienden en familie. Maar helaas, hun ergste nachtmerrie werd echter werkelijkheid. Uit de onderzoeken kwam naar voren dat het niet goed was met hun kindje. Verdere testen werden gedaan om er achter te komen wat er niet goed was.
Helaas werd het zeldzame Coffin-Siris syndroom geconstateerd. Hun kindje, een zoon, heeft daardoor dusdanig ernstige afwijkingen dat hij niet levensvatbaar is. Gabriël en Cecilia staan voor een moeilijke keuze. Het verlangen naar een kindje samen is groot, maar na gesprekken met de medisch specialisten nemen zij vanuit hun hart en met ontzettend veel liefde voor hun zoon het moeilijke besluit om de zwangerschap te beëindigen . Ze bereidden zich voor op het aanstaande afscheid.
Met ruim 18 weken zwangerschap gaan Gabriël en Cecilia weer naar het ziekenhuis, dit maal om de bevalling in te leiden. Het ging vlotter dan verwacht en niet lang daarna ontmoetten zij hun zoontje, die Silvano Valentino werd genoemd. Naast het gevoel van verdriet en leegte, waren de mama’s vooral trots, zij waren ouders geworden van een heel mooi kindje. Hun hart vulde zich met liefde voor dit mini-mensje dat voor altijd bij hen hoort.
Al snel mogen zij met z’n drieën naar huis, waar Silvano Valentino in een kom water (wateropbaring – watermethode) wordt gelegd. Thuis namen ze in de dagen die volgden afscheid. Ook de trotse opa en oma, familie en vrienden kwamen om Silvano Valentino te bewonderen, maar ook om afscheid te nemen. Voor dit kleine babytje mocht ik samen met de ouders een mooi en intiem afscheid verzorgen. Niet alleen namen we afscheid van Silvano Valentino, maar ook namen we afscheid van de verwachtingen, de dromen en de wensen die zij voor hem hadden. Met elkaar schreven we op een (bio) wensballon lieve wensen voor hem, op de klanken van Fly van Celine Dion vliegt de lantaarn hoog weg in de lucht en kijken we hem na.
Door deze kleine en lieflijke ceremonie konden zij, samen met hun familie en vrienden, door goed afscheid te nemen van hun kindje hem ook zijn plekje in hun leven geven. Hoe klein ook, hij hoort er voor altijd bij.
Ook wanneer een geboorte een afscheid wordt is het heel belangrijk om op je eigen manier afscheid te nemen. Laat je goed informeren over de mogelijkheden die er zijn. Ook bij premature kindjes is het mogelijk om een afscheidsceremonie te houden. Het gaat om jullie wensen en op welke manier jullie afscheid willen nemen van je pasgeboren kindje. Een afscheid kan op een heel persoonlijke en eigen manier worden ingevuld.
Wil je meer weten over afscheid nemen van een kindje / baby, bel me gerust. Indien gewenst kom ik voor de (geplande) bevalling nog langs om jullie wensen en de mogelijkheden met jullie te bespreken. Te weten waar je aan toe bent, geeft rust te midden van de onzekerheden.
Neem contact op met Patricia via info@cordis-uitvaart.nl, of via 076- 20 55 146
