Vanaf het eerste moment dat ik contact heb met een familie staan al mijn zintuigen op scherp. Alles wat ik zie en hoor neem ik in me op. Theo en Loes hebben me gevraagd bij hen op bezoek te komen om Theo zijn uitvaartwensen te bespreken. Bij het huis aangekomen valt mij het grote anker in de voortuin op. Dat ligt daar vast niet voor niks. Ik ben benieuwd naar de achtergrond ervan.
Eenmaal binnen in gesprek met Theo en Loes, hoor ik zijn levensverhaal. Theo heeft sinds hij zich kan heugen gevaren, als jongeman voer hij als kapitein op chemie-tankers over o.a. de Rijn. Weken was hij van huis. Loes had haar eigen bezigheden. Als Theo weer thuis was, dan genoten ze van elkaar en het leven. Loes betekende alles voor Theo. In de wetenschap dat hij er op korte termijn niet meer zou zijn, wilde hij het haar zo makkelijk mogelijk maken. Daarom zat ik daar, ‘dan hoeft Loes niet over alles in haar eentje te beslissen’ zei hij.
Theo, een grote man, maar het stereotype “ruwe bolster, blanke pit”. Over zijn aanstaande afscheid was hij heel helder en nuchter. 'Zonder poespas en veel gedoe' zei Theo. Wat hem betreft komt er geen traditionele uitvaartdienst. Theo en Loes zijn echte levensgenieters en Bourgondiërs, een uitgebreide borrel die moet er wel zijn. In een informele sfeer met familie en vrienden bij elkaar komen in een restaurant, met mooie hapjes en lekkere drankjes. Hier moet vooral gelegenheid zijn om met elkaar herinneringen op te halen, een traan te laten, maar vooral te lachen.
En zo gebeurde het ook. In de familiekamer hadden we een afscheidsbezoek met Loes en enkele familieleden. Onder het genot van een kopje koffie/thee met rijstvlaatjes en aardbeienvlaaitjes, het lievelingsgebak van Theo, namen ze voor de laatste keer afscheid van hem. Nadat de kist gesloten was, iedereen er een rode roos opgelegd heeft, hebben ze hem samen naar het crematorium gebracht.
Daarna vertrok het gezelschap naar het restaurant. Het was een warme zomerse dag. Het terras stond vol met familie en vrienden. Met elkaar heffen we het glas op Theo, zijn leven en wat hij voor iedereen betekend heeft. Zoals het water door de Rijn stroomt, zo rijk stromen de herinneringen aan Theo door het gezelschap. Zo had hij het bedoeld.
Zijn laatste wens? 'Breng me naar het water.' Henk, zijn goede vriend en collega , heeft Theo zijn as op het schip meegenomen . Op zijn favoriete stukje van de Rijn, de Muizentoren bij Bingen am Rhein, is zijn as te water gelaten en meegenomen door de stroming.
Wilt u een afspraak maken voor een vrijblijvende kennismaking om uw uitvaartwensen te bespreken? Neemt u dan contact op met Patricia info@cordis-uitvaaart.nl, via de website www.cordis-uitvaart.nl of via 076- 20 55 146